ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΜΑΪΟΥ 2008
Το σύνολο των Χανιωτών, όχι μόνο των ντόπιων, αλλά και όλων όσων επέλεξαν να ζήσουν και να εργαστούν σ’ αυτή την πόλη, αξιώνει τη χρήση του συνόλου του στρατοπέδου ως χώρο πρασίνου και ενός σχολείου. Είναι η εκφρασμένη αγωνία μας για την προοδευτική συρρίκνωση τόσο του πράσινου, όσο και των ελεύθερων χώρων από αυτή την πόλη, που έχει πάψει προ πολλού να είναι η πόλη των γιασεμιών, με όλες τις συνέπειες για την ποιότητα της ζωής μας.
Αγωνιούμε, γιατί είναι στην ουσία ο τελευταίος υποψήφιος χώρος πρασίνου που έχει απομείνει και γνωρίζουμε ότι αυτός ο χώρος, τόσο λόγω της τοποθεσίας του όσο και του μεγέθους του, μπορεί να αποτελέσει μια πραγματική ανάσα για εμάς και τα παιδιά μας. Χωρίς πράσινο και ελεύθερους χώρους είμαστε μισοί. Είναι αφύσικο να προσαρμόζουμε τη ζωή μας μόνο στο χτισμένο περιβάλλον, στο τσιμέντο και στην άσφαλτο.
Σε μια γενικότερη κατάσταση κοινωνικής αδρανοποίησης, όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε ότι μια μέρα μπορεί να ξυπνήσουμε χωρίς τους χώρους εκείνους που πηγαίναμε βόλτα, που ερωτευτήκαμε, που μάθαμε ποδήλατο. Με τον επόμενο σεισμό ή με τον επόμενο καύσωνα μπορεί να βρεθούμε σε απόγνωση.
Ας νοιαστούμε σήμερα. Η εμπειρία μας λέει ότι οι αντιστάσεις των ανθρώπων της πόλης μας, όπως εκφράζονται μέσα από τους οργανωμένους κοινωνικούς φορείς και τις ομάδες πολιτών, μπορούν να αποτελέσουν αντίβαρο, αποτρέποντας τα χειρότερα αλλά και να κερδίζουν αιτήματα.
Ας προσπαθήσουμε να επαναφέρουμε τα νοήματα της κοινότητας, της συλλογικής ταυτότητας του πολίτη και της πολιτικής, ως υπόθεσης των πολλών για τον καθορισμό της ζωής μας.
Πρωτοβουλία Χανιωτών – Συνέλευση κατοίκων περιοχής Μαρκοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου