Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις σε σχέση με τις κλιματικές αλλαγές αλλά και τις φωτιές, ιδιαίτερα στην Πάρνηθα, δημιούργησε ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα φαινόμενο: χιλιάδες πολίτες ευαισθητοποιήθηκαν και αναζητούν τρόπους δράσης για την σωτηρία του περιβάλλοντος. Οι διαμαρτυρίες στο διαδύκτιο έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας, ενώ πραγματοποιήθηκε αυθόρμητα και η μαζικότερη διαδήλωση που έχει γίνει μέχρι σήμερα στη χώρα μας με αίτημα την προστασία του περιβάλλοντος.
Μέσα στο κλίμα αυτό, αλλά και στο αίτημα όλων των πολιτών «για να σωθεί ότι απόμεινε», η διεκδίκηση των προς μετεγκατάσταση στρατοπέδων για χώρους πρασίνου, πήρε πανελληνίως, μια νέα δυναμική μορφή.
Νομαρχίες και Δήμοι, μαζί με τους πολίτες τους, από την μια άκρη της Ελλάδας, ως την άλλη, αξιώνουν, διεκδικούν και απαιτούν, το σύνολο των στρατοπέδων να αποδοθούν στους Δήμους, για μοναδική χρήση πρασίνου και αναψυχής: ομόφωνη απόφαση του Δήμου Θεσσαλονίκης, ομόφωνη απόφαση του Δήμου Καλαμαριάς, ομόφωνη απόφαση του Δήμου Μενεμένης, ομόφωνη απόφαση του Δήμου Ευόσμου, ομόφωνη απόφαση του Δήμου Αμπελοκήπων, ομόφωνη απόφαση του Δήμου Σταυρουπόλεως, ομόφωνη απόφαση του Δήμου Πολίχνης, ομόφωνες αποφάσεις των Δήμων Δυτικής Αττικής, ομόφωνη απόφαση της Υπερνομαρχίας Αθηνών – Πειραιώς κ.ά.
Εξαίρεση στο παραπάνω πλαίσιο δυστυχώς, παραμένει ο Δήμος Χανίων, (πιο συγκεκριμένα ο Δήμαρχος και η πλειοψηφία του), που συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από τη λογική της τσιμεντοποίησης (παίζοντας με τα ποσοστά), αρνούμενος να λάβει υπόψη του, όχι μόνο τη θέληση σύσσωμου του Χανιώτικου λαού, αλλά και τη νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί πλέον στην χώρα μας. Ότι δηλαδή, γραφικός, δεν θεωρείται σήμερα, αυτός που αγωνίζεται για το πράσινο, αλλά αυτός που αν και απελπιστικά μόνος, συνεχίζει να προωθεί την λογική της αντιπαροχής και της τσιμεντοποίησης.
Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου