Σάββατο βράδυ, πλήθος Χανιωτών πέρασε, σταμάτησε, συζήτησε, επικοινώνησε, διασκέδασε και διεκδίκησε, έξω από το στρατόπεδο Μαρκόπουλου.
Καλλίτερη ποιότητα ζωής, πράσινο αντί για τσιμέντο, πνεύμονες οξυγόνου σε αντιστάθμισμα της καταστροφικής επιβάρυνσης του περιβάλλοντος από τις δραστηριότητες της Βάσης Σούδας – Ακρωτηρίου.
Μας το χρωστάνε αυτό! Μας επιβάρυναν τη ζωή μας χωρίς τη θέλησή μας. Με την εγκατάσταση και τις δραστηριότητες των ξένων Βάσεων.
Μας χρωστάνε και το δικαιούμαστε αυτό το στρατόπεδο σαν χώρο πρασίνου και αναψυχής όπως και τους Αγίους Αποστόλους και ό,τι άλλο μπορεί το περιβάλλον το επιβαρημένο να διορθώσει.
Κόσμος πηγαινοερχόταν, συνέχεια. Υπέγραφε δηλώνοντας έτσι τον σκοπό που βρισκόταν εκεί. Και ήταν 5.500 οι υπογραφές που συγκεντρώθηκαν.
Μίλησαν και έσφιξαν το χέρι με ανθρώπους που αν και ανήκαν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, όμως για το συγκεκριμένο θέμα σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο.
Και αυτό γεννά ένα συντροφικό συναίσθημα. Είναι η συνισταμένη που μας ενώνει, που κάνει την υπέρβαση, που ξεπερνά τις διαχωριστικές γραμμές. Που αγκαλιάζει και ενώνεται για αυτό που διεκδικεί χωρίς αποκλεισμούς και ταμπέλες. Που δεν διαγράφει κανέναν αγωνιστή, που ο κοινός σκοπός μας ενώνει!
Και είναι ωραίο αυτό! Στην ιδεολογική μοναξιά που ζούμε είναι το μόνο παρήγορο, η μόνη ελπίδα. Όπως επίσης κι αυτό το ρωμαλέο, μεγαλοπρεπές, αξιοσέβαστο σε όλες τις δημοκρατικές αντιλήψεις, φοιτητικό κίνημα που ξεπήδησε. Μ’ όλες τις μορφές πάλης του. Αυτό που σηκώνεται μόνο του απ’ το πουθενά, απατρονάριστο και απλώνει το χέρι και ενώνεται με όποιον με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται. Ο τρόπος σκέψης που είναι δική μας, μοναδική μας, αγνή, ατόφια και «ακαπέλωτη» συναντιέται με τη σκέψη του Γιώργου, της Μαρίας, του Γιάννη και αυτό μας ενώνει!
Και τίποτ’ άλλο!!!
Αυτό μας οδήγησε όλους προχθές εκεί!
Νοιώσαμε ωραία!
Γιατί είδαμε πως δεν είμαστε μόνοι, πως είναι και άλλοι άνθρωποι που αναζητούμε τα ίδια πράγματα και ας είμαστε σκόρπια.
Αυτό το συναίσθημα ήταν το πιο ωραίο απ’ όλα που ένιωσα το βράδυ του Σαββάτου.
Και ήταν πολλά τα ωραία πράγματα που είχαν ετοιμάσει. Χορταστικό πιλάφι, μουσική και τραγούδια από συγκροτήματα. Νέα παιδιά με χαρά, που τα είδαμε να προσφέρουν, ψήνοντας σουβλάκια και πιλάφι. Γυναίκες πρόσφεραν κέικ και άλλα ωραία γλυκίσματα δωρεάν και γενικά ο κόσμος πηγαινοερχόταν ασταμάτητα μέχρι αργά παρά την ψυχρούλα του Μαρτιάτικου βραδιού.
Και έτσι, με μια ακόμα κινητοποίηση, οι Χανιώτες δείχνουμε πως δεν θέλουμε να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Πως η Πόλη μας και μεις που τη ζούμε μόνιμα και όχι περαστικοί μισθοφόροι, δικαιούμαστε καλλίτερη ποιότητα ζωής.
Πιο πολύ πράσινο, πιο πολλά δέντρα και γιασεμιά και νυχτολούλουδα, πιο πολλά αρώματα και πιο πολύ αγάπη και σεβασμό σ’ αυτή την πόλη τη μαγική τα Χανιά μας, που θα καθιερωθεί ως πόλη πρασίνου και όχι πόλη που θα εκτονώνονται οι «πάσης φύσεως ανάγκες» των μισθοφοριακών στρατών.
Ήταν όλοι εκεί. Χιλιάδες που πέρασαν από το χώρο της γιορτής, με τους κάτοικους της περιοχής να στέκονται δίπλα στην πρωτοβουλία, με τα παιδιά της γειτονιάς να χαίρονται και να καλωσορίζουν. Με μουσική, με κέφι, με συζητήσεις, με τους Χανιώτες να δηλώνουν βροντερό παρών. Ο χαιρετισμός που απηύθυναν οι διοργανωτές είναι χαρακτηριστικός του κλίματος αλλά και της ευρείας συμμαχίας που έχει πραγματωθεί με κέντρο το μέλλον του στρατοπέδου. Ακολουθεί το κείμενο που διαβάστηκε:
"Εκ μέρους της συνέλευσης των κατοίκων της περιοχής και της Πρωτοβουλίας Χανιωτών, σας καλωσορίζουμε με χαρά στη γιορτή – διεκδίκηση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου.
Οι πάνω από 100 εθελοντές που βοήθησαν γι’ αυτή τη γιορτή, οι 22 φορείς και σωματεία της πόλης μας (Εργατικό Κέντρο, ΤΕΕ Δυτικής Κρήτης, Γεωτεχνικό Επιμελητήριο, σύλλογος αρχιτεκτόνων, ιατρικός σύλλογος, ένωση γιατρών ΕΣΥ Χανίων, ΕΛΜΕ Χανίων, σύλλογος δασκάλων και νηπιαγωγών, Ένωση γονέων, σύλλογος φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης, σύλλογος τεχνολόγων Γεωπόνων, οικολογική πρωτοβουλία, οικολόγοι πράσινοι, ποδηλάτρες, κοινωνικό στέκι-στέκι μεταναστών, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, Rosa Nera, σύλλογος ΑμΕΑ Χανίων, σωματείο μισθωτών τεχνικών, στεγαστικός συνεταιρισμός καταναλωτών, σύλλογος χειμερινών κολυμβητών) οι δημοτικές κινήσεις: μαζί για τα Χανιά μας, Χανιά των πολιτών, Αγωνιστική Δημοτική Συνεργασία-Οικολόγοι, Αριστερή Παρέμβαση, και οι πάνω από 5.000 συμπολίτες μας που έχουν υπογράψει το κείμενο διεκδίκησης του στρατοπέδου για πράσινο και σχολείο, δείχνουν το μέγεθος του κινήματος που αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται στην πόλη μας.
Καταρχήν αγαπητοί φίλοι, ο χώρος αυτός που βλέπουμε μπροστά μας, είναι ο τελευταίος μεγάλος αδόμητος χώρος στα Χανιά. Λόγω του μεγέθους του και της θέσης του, μπορεί αν γίνει πράσινο, να καθορίσει την ποιοτική και αισθητική αναβάθμιση της πόλης μας και να βελτιώσει αισθητά την ποιότητα της ζωής μας. Αυτό ένωσε την μεγάλη πλειοψηφία των Χανιωτών, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους επιλογές και απόψεις. Αυτός είναι και ο λόγος που εδώ και 4 μήνες οι πολίτες των Χανίων βρίσκονται σε εγρήγορση, απαιτώντας από τη δημοτική αρχή να κάνει το αυτονόητο, να διεκδικήσει εδώ και τώρα το σύνολο του στρατοπέδου, για πράσινο και σχολείο.
Ο χώρος του στρατοπέδου Μαρκόπουλου, ανήκει στους κατοίκους των Χανίων. Διεκδικούμε τον χώρο που μας ανήκει και δεν τον χαρίζουμε ως εμπόρευμα σε εργολάβους και ιδιώτες.
Για αυτή την πόλη που έχει απολέσει το 50% από το πράσινό της.
Για αυτή την πόλη που ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο πρασίνου ανά κάτοικο δεν έχει απομείνει.
Για αυτή την πόλη που ασφυκτιά από το καυσαέριο, τους θορύβους, την ένταση και τον εκνευρισμό.
Για αυτή την πόλη λοιπόν, αγωνιούμε και αγωνιζόμαστε για ελεύθερους χώρους, για πράσινο, για ποιότητα ζωής.
Μας το χρωστάνε αυτό! Μας επιβάρυναν τη ζωή μας χωρίς τη θέλησή μας. Με την εγκατάσταση και τις δραστηριότητες των ξένων Βάσεων.
Μας χρωστάνε και το δικαιούμαστε αυτό το στρατόπεδο σαν χώρο πρασίνου και αναψυχής όπως και τους Αγίους Αποστόλους και ό,τι άλλο μπορεί το περιβάλλον το επιβαρημένο να διορθώσει.
Κόσμος πηγαινοερχόταν, συνέχεια. Υπέγραφε δηλώνοντας έτσι τον σκοπό που βρισκόταν εκεί. Και ήταν 5.500 οι υπογραφές που συγκεντρώθηκαν.
Μίλησαν και έσφιξαν το χέρι με ανθρώπους που αν και ανήκαν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, όμως για το συγκεκριμένο θέμα σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο.
Και αυτό γεννά ένα συντροφικό συναίσθημα. Είναι η συνισταμένη που μας ενώνει, που κάνει την υπέρβαση, που ξεπερνά τις διαχωριστικές γραμμές. Που αγκαλιάζει και ενώνεται για αυτό που διεκδικεί χωρίς αποκλεισμούς και ταμπέλες. Που δεν διαγράφει κανέναν αγωνιστή, που ο κοινός σκοπός μας ενώνει!
Και είναι ωραίο αυτό! Στην ιδεολογική μοναξιά που ζούμε είναι το μόνο παρήγορο, η μόνη ελπίδα. Όπως επίσης κι αυτό το ρωμαλέο, μεγαλοπρεπές, αξιοσέβαστο σε όλες τις δημοκρατικές αντιλήψεις, φοιτητικό κίνημα που ξεπήδησε. Μ’ όλες τις μορφές πάλης του. Αυτό που σηκώνεται μόνο του απ’ το πουθενά, απατρονάριστο και απλώνει το χέρι και ενώνεται με όποιον με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται. Ο τρόπος σκέψης που είναι δική μας, μοναδική μας, αγνή, ατόφια και «ακαπέλωτη» συναντιέται με τη σκέψη του Γιώργου, της Μαρίας, του Γιάννη και αυτό μας ενώνει!
Και τίποτ’ άλλο!!!
Αυτό μας οδήγησε όλους προχθές εκεί!
Νοιώσαμε ωραία!
Γιατί είδαμε πως δεν είμαστε μόνοι, πως είναι και άλλοι άνθρωποι που αναζητούμε τα ίδια πράγματα και ας είμαστε σκόρπια.
Αυτό το συναίσθημα ήταν το πιο ωραίο απ’ όλα που ένιωσα το βράδυ του Σαββάτου.
Και ήταν πολλά τα ωραία πράγματα που είχαν ετοιμάσει. Χορταστικό πιλάφι, μουσική και τραγούδια από συγκροτήματα. Νέα παιδιά με χαρά, που τα είδαμε να προσφέρουν, ψήνοντας σουβλάκια και πιλάφι. Γυναίκες πρόσφεραν κέικ και άλλα ωραία γλυκίσματα δωρεάν και γενικά ο κόσμος πηγαινοερχόταν ασταμάτητα μέχρι αργά παρά την ψυχρούλα του Μαρτιάτικου βραδιού.
Και έτσι, με μια ακόμα κινητοποίηση, οι Χανιώτες δείχνουμε πως δεν θέλουμε να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Πως η Πόλη μας και μεις που τη ζούμε μόνιμα και όχι περαστικοί μισθοφόροι, δικαιούμαστε καλλίτερη ποιότητα ζωής.
Πιο πολύ πράσινο, πιο πολλά δέντρα και γιασεμιά και νυχτολούλουδα, πιο πολλά αρώματα και πιο πολύ αγάπη και σεβασμό σ’ αυτή την πόλη τη μαγική τα Χανιά μας, που θα καθιερωθεί ως πόλη πρασίνου και όχι πόλη που θα εκτονώνονται οι «πάσης φύσεως ανάγκες» των μισθοφοριακών στρατών.
Στην εκδήλωση για τον «τελευταίο μεγάλο αδόμητο χώρο στα Χανιά», το στρατόπεδο Μαρκόπουλου.
Ήταν όλοι εκεί. Χιλιάδες που πέρασαν από το χώρο της γιορτής, με τους κάτοικους της περιοχής να στέκονται δίπλα στην πρωτοβουλία, με τα παιδιά της γειτονιάς να χαίρονται και να καλωσορίζουν. Με μουσική, με κέφι, με συζητήσεις, με τους Χανιώτες να δηλώνουν βροντερό παρών. Ο χαιρετισμός που απηύθυναν οι διοργανωτές είναι χαρακτηριστικός του κλίματος αλλά και της ευρείας συμμαχίας που έχει πραγματωθεί με κέντρο το μέλλον του στρατοπέδου. Ακολουθεί το κείμενο που διαβάστηκε:
"Εκ μέρους της συνέλευσης των κατοίκων της περιοχής και της Πρωτοβουλίας Χανιωτών, σας καλωσορίζουμε με χαρά στη γιορτή – διεκδίκηση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου.
Οι πάνω από 100 εθελοντές που βοήθησαν γι’ αυτή τη γιορτή, οι 22 φορείς και σωματεία της πόλης μας (Εργατικό Κέντρο, ΤΕΕ Δυτικής Κρήτης, Γεωτεχνικό Επιμελητήριο, σύλλογος αρχιτεκτόνων, ιατρικός σύλλογος, ένωση γιατρών ΕΣΥ Χανίων, ΕΛΜΕ Χανίων, σύλλογος δασκάλων και νηπιαγωγών, Ένωση γονέων, σύλλογος φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης, σύλλογος τεχνολόγων Γεωπόνων, οικολογική πρωτοβουλία, οικολόγοι πράσινοι, ποδηλάτρες, κοινωνικό στέκι-στέκι μεταναστών, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, Rosa Nera, σύλλογος ΑμΕΑ Χανίων, σωματείο μισθωτών τεχνικών, στεγαστικός συνεταιρισμός καταναλωτών, σύλλογος χειμερινών κολυμβητών) οι δημοτικές κινήσεις: μαζί για τα Χανιά μας, Χανιά των πολιτών, Αγωνιστική Δημοτική Συνεργασία-Οικολόγοι, Αριστερή Παρέμβαση, και οι πάνω από 5.000 συμπολίτες μας που έχουν υπογράψει το κείμενο διεκδίκησης του στρατοπέδου για πράσινο και σχολείο, δείχνουν το μέγεθος του κινήματος που αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται στην πόλη μας.
Καταρχήν αγαπητοί φίλοι, ο χώρος αυτός που βλέπουμε μπροστά μας, είναι ο τελευταίος μεγάλος αδόμητος χώρος στα Χανιά. Λόγω του μεγέθους του και της θέσης του, μπορεί αν γίνει πράσινο, να καθορίσει την ποιοτική και αισθητική αναβάθμιση της πόλης μας και να βελτιώσει αισθητά την ποιότητα της ζωής μας. Αυτό ένωσε την μεγάλη πλειοψηφία των Χανιωτών, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους επιλογές και απόψεις. Αυτός είναι και ο λόγος που εδώ και 4 μήνες οι πολίτες των Χανίων βρίσκονται σε εγρήγορση, απαιτώντας από τη δημοτική αρχή να κάνει το αυτονόητο, να διεκδικήσει εδώ και τώρα το σύνολο του στρατοπέδου, για πράσινο και σχολείο.
Ο χώρος του στρατοπέδου Μαρκόπουλου, ανήκει στους κατοίκους των Χανίων. Διεκδικούμε τον χώρο που μας ανήκει και δεν τον χαρίζουμε ως εμπόρευμα σε εργολάβους και ιδιώτες.
Για αυτή την πόλη που έχει απολέσει το 50% από το πράσινό της.
Για αυτή την πόλη που ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο πρασίνου ανά κάτοικο δεν έχει απομείνει.
Για αυτή την πόλη που ασφυκτιά από το καυσαέριο, τους θορύβους, την ένταση και τον εκνευρισμό.
Για αυτή την πόλη λοιπόν, αγωνιούμε και αγωνιζόμαστε για ελεύθερους χώρους, για πράσινο, για ποιότητα ζωής.
Ο αγώνας αυτός είναι για την αξιοπρέπεια μας.
Είναι αγώνας για την ίδια μας την ζωή"
Είναι αγώνας για την ίδια μας την ζωή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου