Στην πόλη μας, όπου ο εορτασμός γίνεται κατά παράδοση, στον Δημοτικό μας κήπο (τι ειρωνεία αλήθεια, ως προς τον εορτασμό του περιβάλλοντος, το μοναδικό πραγματικό πάρκο της πόλης μας, έγινε επί τουρκοκρατίας από τον Ρεούφ Πασά!), θα ακουστούν ξανά από τους «αρμόδιους» μεγάλα λόγια και θα διαβαστούν σημαντικές διακηρύξεις για το περιβάλλον.
Ο κάθε Χανιώτης, όμως, έχει ήδη αντιληφθεί ότι όλες οι διακηρύξεις περί περιβάλλοντος κυριολεκτικά γελοιοποιούνται από:
• την απόφαση της Δημοτικής αρχής για την τσιμεντοποίηση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου, παρά την αντίθεση σύσσωμης της χανιώτικης κοινωνίας,
• την απειλούμενη «αξιοποίηση» (βλ. ξεπούλημα) του παλαιού ψυχιατρείου στα πλαίσια του ιατρικού τουρισμού,
• την τραγελαφική αλληλομετάθεση αρμοδιοτήτων και ευθυνών με αποτέλεσμα την αδυναμία της παρέμβασης στο χώρο του παλαιού νοσοκομείου,
• την τραγική εγκατάλειψη στην τύχη του τού μνημειακού συγκροτήματος των Νεωρίων, στερώντας την πόλη μας από τους σημαντικότατους αυτούς χώρους πολιτιστικών δράσεων,
• το φάντασμα του «Ξενία» που δεν φαίνεται να ταράζει τον βαθύτατο ύπνο των αρμοδίων εδώ και χρόνια,
• τον δραστικό περιορισμό των ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων και χώρων πρασίνου, οι οποίοι δίδονται στους ιδιώτες για να αναπτύξουν επιχειρηματικές δραστηριότητες,
• το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην πόλη μας, που τα τελευταία χρόνια οξύνεται συνεχώς. Το νέφος έκανε ήδη τις πρώτες απειλητικές επισκέψεις του,
• τις καταλήψεις των πεζοδρομίων που κάνουν την πόλη αδιάβατη. Πάνω από το 60% των πολιτών είναι μαμάδες με καροτσάκια, παιδιά, ΑΜΕΑ, υπερήλικες, που εμποδίζονται καθημερινά. Ο πεζός στην ουσία δεν έχει δικαιώματα, ούτε στο δρόμο, ούτε στο πεζοδρόμιο. Οι δε πεζόδρομοι που δημιουργούνται, μετατρέπονται αυτομάτως σε πάρκινγκ.
• τους ποδηλατόδρομους που ενώ πανηγυρικά ψηφίστηκαν από το Δημοτικό Συμβούλιο, παραμένουν, μόνο στα χαρτιά,
• την προσπάθεια να θεωρηθούν οι κάτοικοι του Κουμπελή ως δυσφημιστές του τουρισμού της πόλης μας γιατί αγωνίζονται για μαζικές δεντροφυτεύσεις, αστική συγκοινωνία, παιδικές χαρές και να σταματήσουν οι δυσοσμίες του βιολογικού.
Αντί για διακηρύξεις για την Ημέρα του Περιβάλλοντος, χρειάζονται πράξεις και μια άλλη πολιτική. Χρειάζεται περισσότερο από όλα η καθημερινή δράση του καθενός μας για να σώσουμε λίγο από το αύριο που μας κλέβουν. Χρειάζεται δράση μέσα από ομάδες πολιτών, συνελεύσεις γειτονιάς και αποτελεσματικός συντονισμός τους για την ανάπτυξη τοπικών κινημάτων.
Οι νίκες που έχουμε πετύχει στα θέματα της «αξιοποίησης» της Γαυδοπούλας και των Αγίων Αποστόλων και η δυναμική του κινήματος που έχει δημιουργηθεί για το πράσινο στο στρατόπεδο Μαρκοπούλου, μας δείχνουν τον δρόμο.
Οικολογική Πρωτοβουλία – Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκόπουλου – Συνέλευση κατοίκων περιοχής στρατοπέδου Μαρκόπουλου – Κάτοικοι του Κουμπελή – ΠοδηΛάτρεις – Ομάδα για τα δικαιώματα των πεζών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου