Οξυγόνο για την πόλη το στρατόπεδο Μαρκόπουλου

"Αγώνας της Κρήτης", Πέμπτη, 14 Ιούνη 2007

Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης

Τελευταίο θέμα στη σειρά που συζητήθηκε τη Δευτέρα, στο Δημοτικό Συμβούλιο, η τύχη του Στρατοπέδου Μαρκόπουλου. Αυτή η υπεκφυγή είναι μία στάση πείσματος - είμαι πλειοψηφία και θα κάνω ότι γουστάρω – και αυταρχισμού της Δημοτικής αρχής. Όλοι οι φορείς των Χανίων συσπειρωμένοι γύρω από την «Πρωτοβουλία Πολιτών» απαιτούν να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα των Χανιωτών να διατηρηθεί ένας πνεύμονας πρασίνου στην περιοχή του Αγ. Ιωάννου. Συνηγορούν σύσσωμοι Νομάρχης και Νομαρχιακό Συμβούλιο. Όπως επίσης οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο Στ. Νικηφοράκης από τη Ν.Δ.
Δεν έχει κανένα λόγο ο Δήμαρχος να χρεωθεί την τσιμεντοποίηση του Στρατοπέδου Μαρκοπούλου και να χρεώσει και την παράταξή του τώρα που έρχονται οι εκλογές. Ας σκεφθεί ο Δήμαρχος ότι οφείλει στην πόλη των Χανίων η οποία τον τίμησε για δεύτερη τετραετία. Οι εμμονές φέρνουν διχασμό, η μετριοπάθεια τη συναίνεση. Με νύχια και με δόντια η πόλη μας διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τη φυσιογνωμία της και δεν αλλοιώθηκε ο οικιστικός της ιστός. Θέλει, άραγε, ο Δήμαρχος να μείνει στην ιστορία της πόλεως ως Επιμηθέας κι όχι ως Προμηθέας; «Αρχή άνδρα δείκνυσι» ή να το πούμε Κρητικά «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Άλλωστε οι δήμαρχοι έρχονται και παρέρχονται, τα έργα τους όμως μένουν. Για τον Παρθενώνα επί Περικλέους γράφει η ιστορία και μένει έκθαμβος ο πολιτισμένος κόσμος. Άλλωστε το πείσμα δεν είναι ίδιο των ανθρώπων με σωφροσύνη. Ας σεβαστεί ο Δήμαρχος την ανάγκη των ανθρώπων για επαφή με τη φύση, ότι τα παιδιά δεν πρέπει να μένουν εγκλωβισμένα στους γκρίζουν τοίχους των διαμερισμάτων. Το πράσινο είναι οξυγόνο για την πόλη και η διατήρησή του είναι μία ένδειξη ότι αγαπούμε τη φύση και δε στηρίζουμε τη τσιμεντοποίηση των δημόσιων κοινόχρηστων χώρων.