6/3/2007 , Χανιώτικα Νέα
Υπέρ της θέσης των φορέων του Νομού Χανίων για παραχώρηση του συνόλου του στρατοπέδου Μαρκοπούλου στην τοπική κοινωνία τάσσεται με παρέμβασή της και η Διοικούσα Επιτροπή του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.
Όπως επισημαίνει «η αναγκαιότητα της παρέμβασης αυτής επιβάλλεται αφ’ ενός από τη διαπίστωση ότι το θέμα έχει ξεπεράσει ήδη τα όρια της πόλης των Χανίων και αφ’ ετέρου από το γεγονός, ότι στη δημόσια αντιπαράθεση για τον τρόπο αξιοποίησης του στρατοπέδου, συγκρούονται ουσιαστικά δυο αντιλήψεις για την ανάπτυξη των πόλεων και την ποιότητα ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών τους.
Η πρώτη είναι εκείνη που αντιλαμβάνεται το κοινωνικό όφελος σαν «άθροισμα» ατομικών συμφερόντων, ή στην καλύτερη περίπτωση άθροισμα στενών ομαδικών συμφερόντων, μικρών ομάδων όμως που έχουν δυνατότητα άσκησης πίεσης ή καλύτερης πρόσβασης στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Η δεύτερη είναι εκείνη που αντιλαμβάνεται το κοινό όφελος ως «σύνολο» των αναγκών όλων των ατόμων που απαρτίζουν την κοινωνική ομάδα, στο οποίο σύνολο οφείλει να υποτάσσεται το ατομικό ή ομαδικό συμφέρον. Συνήθως, όλοι παρουσιάζονται ως θιασώτες της δεύτερης άποψης. Στην περίπτωση της αξιοποίησης του στρατοπέδου Μαρκοπούλου, οι δύο παραπάνω αντιλήψεις διατυπώνονται αρχικά ως απάντηση στο δίλημμα: παραχώρηση όλης της έκτασης χωρίς εκπτώσεις στο σύνολο των κατοίκων και των επισκεπτών της πόλης, ή κυρίως σε μια ομάδα αυτών (μικρή ή μεγάλη αδιάφορο).
Η ΔΕ του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ σημειώνει πως «είναι αυτονόητο ότι το Επιμελητήριο μας τάσσεται υπέρ της πρώτης επιλογής. Σε δεύτερο επίπεδο και υπό το πρίσμα της παραπάνω πρώτης αδιαπραγμάτευτης επιλογής, το επόμενο ερώτημα που τίθεται, είναι αν μπορεί να αξιοποιηθεί ο χώρος για ανάπτυξη δραστηριοτήτων μόνο κοινού ενδιαφέροντος (σχολείο, αθλητισμός, πολιτισμός κ.α.). Η απάντηση εδώ του ΓΕΩΤΕΕ είναι προφανώς θετική. Στην περίπτωση αυτή μας τίθεται και τρίτο ερώτημα, σε ποιο βαθμό η αξιοποίηση αυτή οδηγεί στην τσιμεντοποίηση και πόση τσιμεντοποίηση μπορεί να γίνει αποδεκτή; Η τοποθέτηση εδώ του Επιμελητηρίου είναι προφανώς κατά της γενικευμένης τσιμεντοποίησης και υπέρ της τήρησης του μέτρου. Του μέτρου που ισοδυναμεί με μικρές κτιριακές εγκαταστάσεις ως λειτουργικά στοιχεία ενός μεγάλου πάρκου με κυρίαρχο το πράσινο. Του μέτρου που μπορεί να αναζητηθεί στα πλαίσια ενός ειλικρινούς διαλόγου με τις κοινωνικές ομάδες της τοπικής κοινωνίας».
Η Διοικούσα Επιτροπή του ΓΕΩΤΕΕ / Παράρτημα Κρήτης «πιστεύοντας ότι με την παρούσα τοποθέτηση καταθέτει τη θετική της συμβολή στον προβληματισμό της τοπικής κοινωνίας, τονίζει παράλληλα την ανάγκη για τη Δημοτική Αρχή της πόλης των Χανίων να αποδείξει πως αποτελεί τη φυσική συνέχεια εκείνων των προκατόχων της που κατάφεραν να κρατήσουν τα Χανιά ως την ωραιότερη πόλη της Ελλάδας».
Υπέρ της θέσης των φορέων του Νομού Χανίων για παραχώρηση του συνόλου του στρατοπέδου Μαρκοπούλου στην τοπική κοινωνία τάσσεται με παρέμβασή της και η Διοικούσα Επιτροπή του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.
Όπως επισημαίνει «η αναγκαιότητα της παρέμβασης αυτής επιβάλλεται αφ’ ενός από τη διαπίστωση ότι το θέμα έχει ξεπεράσει ήδη τα όρια της πόλης των Χανίων και αφ’ ετέρου από το γεγονός, ότι στη δημόσια αντιπαράθεση για τον τρόπο αξιοποίησης του στρατοπέδου, συγκρούονται ουσιαστικά δυο αντιλήψεις για την ανάπτυξη των πόλεων και την ποιότητα ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών τους.
Η πρώτη είναι εκείνη που αντιλαμβάνεται το κοινωνικό όφελος σαν «άθροισμα» ατομικών συμφερόντων, ή στην καλύτερη περίπτωση άθροισμα στενών ομαδικών συμφερόντων, μικρών ομάδων όμως που έχουν δυνατότητα άσκησης πίεσης ή καλύτερης πρόσβασης στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Η δεύτερη είναι εκείνη που αντιλαμβάνεται το κοινό όφελος ως «σύνολο» των αναγκών όλων των ατόμων που απαρτίζουν την κοινωνική ομάδα, στο οποίο σύνολο οφείλει να υποτάσσεται το ατομικό ή ομαδικό συμφέρον. Συνήθως, όλοι παρουσιάζονται ως θιασώτες της δεύτερης άποψης. Στην περίπτωση της αξιοποίησης του στρατοπέδου Μαρκοπούλου, οι δύο παραπάνω αντιλήψεις διατυπώνονται αρχικά ως απάντηση στο δίλημμα: παραχώρηση όλης της έκτασης χωρίς εκπτώσεις στο σύνολο των κατοίκων και των επισκεπτών της πόλης, ή κυρίως σε μια ομάδα αυτών (μικρή ή μεγάλη αδιάφορο).
Η ΔΕ του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ σημειώνει πως «είναι αυτονόητο ότι το Επιμελητήριο μας τάσσεται υπέρ της πρώτης επιλογής. Σε δεύτερο επίπεδο και υπό το πρίσμα της παραπάνω πρώτης αδιαπραγμάτευτης επιλογής, το επόμενο ερώτημα που τίθεται, είναι αν μπορεί να αξιοποιηθεί ο χώρος για ανάπτυξη δραστηριοτήτων μόνο κοινού ενδιαφέροντος (σχολείο, αθλητισμός, πολιτισμός κ.α.). Η απάντηση εδώ του ΓΕΩΤΕΕ είναι προφανώς θετική. Στην περίπτωση αυτή μας τίθεται και τρίτο ερώτημα, σε ποιο βαθμό η αξιοποίηση αυτή οδηγεί στην τσιμεντοποίηση και πόση τσιμεντοποίηση μπορεί να γίνει αποδεκτή; Η τοποθέτηση εδώ του Επιμελητηρίου είναι προφανώς κατά της γενικευμένης τσιμεντοποίησης και υπέρ της τήρησης του μέτρου. Του μέτρου που ισοδυναμεί με μικρές κτιριακές εγκαταστάσεις ως λειτουργικά στοιχεία ενός μεγάλου πάρκου με κυρίαρχο το πράσινο. Του μέτρου που μπορεί να αναζητηθεί στα πλαίσια ενός ειλικρινούς διαλόγου με τις κοινωνικές ομάδες της τοπικής κοινωνίας».
Η Διοικούσα Επιτροπή του ΓΕΩΤΕΕ / Παράρτημα Κρήτης «πιστεύοντας ότι με την παρούσα τοποθέτηση καταθέτει τη θετική της συμβολή στον προβληματισμό της τοπικής κοινωνίας, τονίζει παράλληλα την ανάγκη για τη Δημοτική Αρχή της πόλης των Χανίων να αποδείξει πως αποτελεί τη φυσική συνέχεια εκείνων των προκατόχων της που κατάφεραν να κρατήσουν τα Χανιά ως την ωραιότερη πόλη της Ελλάδας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου